هنوزم ز خُردی به خاطر دَرَست که در لانه ی ماکیان بُرده دست
هنوز از دوران کودکی، خاطره ای را به یاد دارم که روزی، دستم را داخل لانه ی مرغ و خروس ها بُردم.
به منقارم آن سان به سختی، گزید که اشکم چو خون از رگ، آن دم، جَهيد
[مرغ و خروس ها] آن چنان محکم نوک انگشتانم را نوک زدند که از درد بسیار، اشک من مانند خون که از رگ بیرون می پَرَد، به سرعت از چشمانم، جاری شد.
آرایه ادبی:
اشک تشبیه شده به خون
پدر، خنده بر گریه ام زَد که هان وطن داری آموز از ماکیان
پدرم، وقتی گریه ی مرا دید، خندید و گفت: آگاه باش و پاسداری از سرزمین (وطن) را از مرغان خانگی یاد بگیر.
نكته دستوری:
«هان» به معنی «آگاه باش»، شبه جمله است و یک جمله، به حساب می آید.
این بیت از سه جمله، تشکیل شده است.
آرایه های ادبی دیگر:
قافیه و ردیف، عبارت اند از:
بیت اول:
درست و دست ß قافیه (ردیف ندارد.)
بیت دوم:
گزید و جهید ß قافیه (ردیف ندارد.)
بیت سوم:
هان و ماکیان ß قافیه (ردیف ندارد.)
از اسم شعر برمی آید که شاعر به همه ی ما ایرانیان، سفارش می کند، باید برای حفظ سرزمین و وطنِ خود، تلاش بکنیم. همچنین می گوید: همان طور که ماکیان برای حفظ لانه و جوجه هایشان، از خودگذشتگی و تلاش می کنند ما هم باید برای عظمت و سربلندی ایران عزیزمان، از خود گذشتگی و فداکاری کنیم.
این شعر با ضرب المثل «میهن دوستی، نشانه ی ایمان است» ارتباط معنایی دارد.
تولد ۱۲۵۷ تهران، فوت هفتم اسفند ماه ۱۳۳۴، ادیب، لغت شناس، سیاستمدار و شاعر ایران است. او مؤلّف و بنیان گذار لغت نامه دهخدا بوده است. آثار او عبارت اند از:
لغت نامه، امثال و حکم، چرند و پرند، دیوان و … .